HEROD w sierpniu i WSTYD z kuchenną szafką w tle

Witaj,
gdzie jest zapach cynamonu? Może to po prostu moje zmysły stępiły się na tyle, że przestałem go dostrzegać? Albo czuję tylko to, czego chcę doświadczać? Prawda jest taka, że ostatnio nie miałem ochoty czuć tego zapachu, myśleć o blogu, pisani i o osobach, które stwierdziły, że chcą poczytać moją poezję, a nie mogą, bo przestałem się nią dzielić. Uwierało mnie to niczym kamyk w stopę Pana Cogito. Tyle, że jego ból był szlachetny. Dla mnie ten ból ocierał się raczej o wstyd, ale tak samo jak Herbertowskiemu bohaterowi, nie dawał mi spokoju. Mimo to, nadal trzymałem drzwi kuchennej szafki szczelnie zamknięte, żeby nikt nie mógł poczuć zapachu Wierszy cynamonowych. Ale ile można się w tej szafce kulić przed nie wiadomo czym? Więc wyskakuję z niej dzisiaj, otrzepuję strój subiekta (którym o godzinie 15:55 nadal jest piżama) i ruszam do lady, by się z Tobą przywitać. Czym?

Zamiast chleba i soli będzie DZIĘKUJĘ i HEROD.

Dziękuję, tym, którzy regularnie zaglądali na fanpage bloga - tym samym pukaliście raz po raz do kuchennej szafki, bym już z niej wyszedł. Dziękuję moim kochanym fankom (ach, jak to pięknie brzmi!) które spotkałem w trakcie tych wakacji - przypomniały mi, że - kurczę!- umiem pięknie pisać.

A teraz Herod. W sierpniu. Herod w sierpniu - nie ma co, trafiony prezent. Bardzo lubię ten wiersz. Powstał na kanwie Święta Młodzianków. A jako że grałem kiedyś Króla Judei w jasełkach uznałem, że mam prawo zabawić się w grę pt. "Co Herod miał na myśli". Trochę mroczno, ale klimatycznie.

Zapraszam do czytania i do zobaczenia jutro (bo tak!).
Cynamonowy Subiekt

MŁODZIANKI, czyli zapobiegliwe zło

Herod obudził się czując w ustach smak orgii

Orgia to jego całe życie cóż więcej robić

W tak nudnym miejscu jak Judea

Poczuł w żołądku rwącą dłoń

Wypuścił na zewnątrz niestrawionych lokatorów

Obserwując jak zabawnie układają się

W cieknącą plamę na czarno białych kaflach

Natrętna mucha, myśl zbłąkana 

Wypełniła pustkę umysłu:

- Tak ścieka mózg zgniecionej ofiary –

Ten obrzydliwy obraz dostatecznie poruszył

Duszę takiego estety jak on

Zawołał młodą ładną służkę

By podczas pracy zawiesić na niej wzrok

Wszak to zdecydowanie lepszy widok

Niż czyjaś czaszka otwarta

Niczym piekielna przepaść

Herod Wielki – uwielbiał to zdecydowanie źle dopasowane określenie –

Zawsze należał do ludzi zapobiegliwych

Kiedy dostrzega symptomy zmiany swojego humoru

A w pobliżu nie ma żadnej służącej chętnej do zabawy

Doprawia złe przeżycie szczyptą cukru:

Myślą że przynajmniej zauważył iż coś jest nie tak

Niedługo jego umysł czeka ciężka próba

Trzej królowie mieli się zjawić aby opowiedzieć mu

Gdzie jest nowy Król Żydowski

Marna to pozycja szczerze mówiąc

I Herod oddałby mu stanowisko

Gdyby chciało mu się robić cokolwiek innego

Chciało mu się za to urządzać orgie

I cieszyć się niczym niezasłużonym szacunkiem

Bo taki smakuje najlepiej

Wszedł doradca z dziwnie zdenerwowanym wyrazem twarzy

Herodowi brakowało energii by także się zdenerwować

Więc z łaski swojej zapytał czy może nie przybyli już ci Królowie

Milczenie było wymownie bolesne gdyż oznaczało

Że oto rozpoczyna się doniosły proces – Król myśli

Królowie go po prostu zlekceważyli (jak straszne to słowo!)…

Pewnie wstrętni Arabowie znaleźli tego całego uzurpatora

Tylko dlaczego nie przyszli

Dlaczego?

Ratuj swój wizerunek tyranie Herodzie!

Wołała ta część która kazała mu zawołać po służącą

Zawsze dobrze mu podpowiadała więc posłuchał jej i tym razem

Był to wyjątkowo dziwny choć zapobiegliwy pomysł

Bo po co czekać na odszukanie Nowonarodzonego

Skoro można zabić wszystkie dzieci

Tak narodziło się uzasadnione ideologicznie zło

Choć teraz tworzą je esteci

Czaszka nie ścieka na żywo jak rzygi Heroda

Ale za parawanem w białych rękawiczkach.

Continue reading →